Zerwanie tego borowika będzie was kosztować 5 tys. zł. Lepiej zostawcie go w lesie

Borowik szlachetny to król grzybowego lasu. Każdy zbieracz wie, że dobrze wrócić z nim do domu. Jednak wiele innych borowików dzielących z nim nazwę i podobnych z wyglądu nie nadaje się do jedzenia. Co więcej - jeden z nich jest trujący.  Jak wygląda borowik szlachetny?  Ten grzyb nadaje się do mrożenia, suszenia i jest ozdobą każdej marynaty. Ma intensywny aromat, dlatego pożądany jest przy produkcji przypraw z grzybów. Jak go rozpoznać w lesie?  Brązowy, półkolisty kapelusz i masywny trzonek to jego znaki rozpoznawcze. Spód kapelusza przypomina gąbkę i jest jasnego, beżowego koloru. Podobnie zresztą jak nóżka prawdziwka, która dodatkowo pozbawiona jest wszystkich ozdobników w postaci pierścieni. Miąższ borowika szlachetnego jest zbity, twardy i jasny.  Który borowik jest trujący?  Borowik szatański to grzyb, który jest najbardziej niebezpieczny dla waszego zdrowia. Zjedzenie go może skończyć się ciężkimi dolegliwościami przewodu pokarmowego. Na szczęście rzadko pojawia się w polskich lasach. Jeżeli go już spotkacie, pod żadnym pozorem nie zbierajcie, również dlatego, że jest pod ochroną.  Którego borowika lepiej nie jeść?  Borowik żółtopory jest mniej toksyczny niż jego znajdujący się pod ochroną kuzyn. Jednak nie dajcie się zwieść, zjedzenie go podrażni wasz układ pokarmowy i odbierze przyjemność z obiadu. Uznawany jest za grzyba niejadalnego, a nawet lekko trującego. Jeżeli jednak go zjecie, to dość szybko pojawią się dotkliwe objawy, które mogą trwać nawet dwa dni. Mieszkańcy nizin raczej go nie spotkają, gdyż rośnie głównie na południu kraju, w górach.  Ten borowik jest jadalny po obróbce termicznej  Tego grzyba można spotkać na terenie całej Polski. Ostrzega wszystkich swoją czerwoną nóżką i spodem kapelusza. Jest jednak mniej...

Choć do jesieni zostało jeszcze trochę czasu, w lasach już można natknąć się na różne grzyby - na przykład kurki czy aromatyczne kanie. W przypadku tych drugich trzeba być ostrożnym, ponieważ z wyglądu kania jest podobna do muchomora sromotnikowego, jednego z najbardziej trujących grzybów, jakie rosną w polskich lasach. Zjedzenie takiego grzyba w wielu przypadkach kończy się śmiercią, dlatego tak ważne jest, by umieć go odróżnić od gatunków jadalnych. Sprawdźcie, jakie są różnice pomiędzy jadalną kanią a trującym muchomorem sromotnikowym.  Różnice między kanią a muchomorem sromotnikowym Dla niewprawnego grzybiarza rozróżnienie tych dwóch grzybów może być dość trudne. Kania i muchomor sromotnikowy mają podobny kształt i kolor, dlatego jeśli chcecie zbierać kanie, musicie koniecznie nauczyć się je rozpoznawać.  kapelusz: u kani kapelusz ma nieregularną powierzchnię, pokrytą charakterystycznymi łuseczkami, przypominającymi nieco korę drzewa. Z kolei kapelusz muchomora sromotnikowego jest prawie całkowicie gładki.  pierścień: u obu gatunków omawianych grzybów występuje pierścień na wąskim trzonie. W przypadku kani pierścień ten można przesuwać po trzonie, natomiast w przypadku muchomora jest to niemożliwe. Ponadto, pierścień kani ma wełniastą strukturę, a muchomora - postrzępioną. pochewka - część gatunków grzybów posiada u podstawy trzonu pochewkę. Ta występuje u muchomora sromotnikowego, natomiast kania jej nie posiada. U podstawy kani znajduje się bulwa, ale bez pochewki.  Radzimy też, by niewprawieni grzybiarze nigdy nie zbierali młodych kani. Bardzo trudno jest je wówczas odróżnić od muchomora, dlatego jeżeli nie jesteście pewni, zbierajcie tylko duże, dojrzałe okazy kani. Warto także poprosić o ocenę przydatności do spożycia grzybów w stacji sanepidu....

Wczesną jesienią najlepiej i najefektywniej zbiera się grzyby. Jednak trzeba uważać, co wkłada się do koszyków. Nie wszystkie znajomo wyglądające okazy są bowiem jadalne. Czasem może was spotkać przykra niespodzianka w postaci zatrucia pokarmowego lub zniszczonego smaku dania. Warto więc dowiedzieć się czegoś więcej o nowych gatunkach w polskich lasach. Jak wygląda złotoborowik wysmukły?  Wytrawni grzybiarze zetknęli się z nim już jakiś czas temu. Ci którzy chodzą rzadziej do lasu, mogą się dopiero na niego natknąć. Ten grzyb przywędrował do Polski z Ameryki.  Jego nazwa wzięła się ze skojarzenia z najbardziej szlachetnym z grzybów, a mianowicie borowikiem szlachetnym. Jednak w przeciwieństwie do tamtego jest bardziej wysmukły i wysoki. Potrafi urosnąć nawet na wysokość 24 cm. Na powierzchni długiej nóżki ma wyraźne bruzdy.  Kapelusz tego grzyba może mieć kolor ciemnobrązowy, ale także rudawy czy czerwonobrązowy - co z kolei przywodzi na myśl kozaka. Spód kapelusza jest gąbczasty, rurkowaty, zazwyczaj żółty. Miąższ natomiast jest biały z delikatnym odcieniem żółtego lub różowego.  Czy można zbierać i jeść złotoborowika wysmukłego?  Złotoborowik wysmukły, zwany też borowikiem amerykańskim, jest grzybem jadalnym. Co więcej, okazuje się, że jest również bardzo smaczny. Sezon na niego trwa od lipca do października, więc jeżeli w tym czasie spotkacie go w lesie, śmiało możecie włożyć do koszyka.  Podobnie jak rodzime gatunki nadaje się do smażenia, gotowania, marynowania, mrożenia lub suszenia. Pamiętajcie jednak, by przerabiać go zaraz po pozyskaniu.  Gdzie występuje borowik amerykański?  Ten smaczny grzyb rozprzestrzenia się wyjątkowo szybko. Przewiduje się, że w ciągu kilku lat będzie go można spotkać w lasach całej Europy. Na terenie naszego kraju...

Przyzwyczajeni do znanych i smacznych odmian grzybów jak borowiki, podgrzybki, maślaki czy kozaki, raczej rzadko zastanawiamy się nad tym, czy istnieje więcej jadalnych, choć rzadko spotykanych gatunków grzybów. A tych w polskich lasach nie brakuje! Wbrew pozorom rośnie u nas całkiem sporo grzybów jadalnych, które nie cieszą się dużym zainteresowaniem wśród grzybiarzy. Jednym z nich jest lakówka ametystowa.  Jak wygląda lakówka ametystowa? Na pierwszy rzut oka przypomina niesławne „grzybki halucynki”, które również w Polsce rosną (jednak o ich miejscach występowania nie będziemy wspominać...). Może się też kojarzyć z dziwnymi grzybami znanymi z filmów fantasy. Na szczęście lakówki ametystowe ani nie wywołują halucynacji po spożyciu, ani nie są wynikiem skażenia radioaktywnego okolicy.  Uwagę zdecydowanie zwraca ich wygląd - cienka, długa nóżka i niewielki kapelusz, a do tego siny kolor pozwalają przypuszczać, że lepiej trzymać się od tego grzyba z daleka. To jadalne i pospolite w naszych lasach grzyby. Rosną zarówno w lasach, jak i miejskich parkach i przydomowych ogródkach, a nawet na starych cmentarzach i kurhanach.  Jak przyrządzić lakówkę ametystową? Lakówka ametystowa nie cieszy się szczególnym wzięciem nawet wśród doświadczonych grzybiarzy z prostego powodu - ciekawy wygląd jest jej jedynym atutem, ponieważ ten grzyb jest praktycznie pozbawiony smaku i zapachu. Rozczarują się więc ci, którzy liczyli na wyjątkowe doznania smakowe, ale nie załamujcie się! Ponieważ lakówka ametystowa jest jadalna, możecie dorzucić ją na przykład do słoika z marynowanymi grzybami, by nieco urozmaicić wygląd tego przysmaku na talerzu. Gwarantujemy, że oczy waszych gości prawie wypadną z orbit na widok takiego dania. Uwaga na podobne gatunki Osoby mniej doświadczone w zbieraniu grzybów mogą...