W sklepach zetkniecie się z dwoma rodzajami lnu: pełnymi, ciemnymi ziarenkami, lnem złocistym oraz lnem mielonym. Tylko jeden z nich ma jednak więcej białka i błonnika niż pozostałe. O którą odmianę chodzi? Sprawdźcie, czym jeszcze się różnią i dobierzcie nasiona lnu do swoich potrzeb.
Siemię lniane w sklepach najczęściej znajdziecie w wersji brązowej (całych ziarenek) lub mielonej (również brązowe ziarenka).
W dobrze zaopatrzonych sklepach (w tym tych z żywnością eko i hipermarketach) znajdziecie jednak również len złocisty, zdecydowanie jaśniejszy niż charakterystyczne, świetnie wszystkim znane brązowe nasionka.
Len złocisty na pierwszy rzut oka bardziej przypomina sezam. Jego nietypowa barwa wiąże się z zawartością pigmentu (a konkretnie jego niedoborem). Kremowy kolor ziaren wynika z technologii uprawy roślin.
Len złocisty od brązowego różni się jednak nie tylko kolorem, ale i smakiem. Jasne nasiona szczególnie spodobają się osobom, które nie przepadają za oryginalnym smakiem „lnianego kisielu”. Brązowe mają zdecydowanie bardziej wyrazisty, maślano-orzechowy smak.
Nie wiadomo właściwie, dlaczego len złocisty w sklepach pojawia się zdecydowanie rzadziej niż tradycyjny. Różnica w cenie w sklepach internetowych (przy opakowaniu tej samej wielkości) najczęściej wynosi maksymalnie złotówkę. W pewnych sytuacjach warto ją dołożyć. Kiedy złocisty len jest lepszy niż brązowy i które siemię jest lepsze w ogólnym rozrachunku? Odpowiedź nie jest oczywista.
Oba rodzaje mają swoje korzyści. W czym len złocisty jest lepszy niż ten, który świetnie znacie? Otóż odpowiedź jest następująca: złoty len ma więcej białka i błonnika niż brązowy.
Drugą różnicą na korzyść lnu złocistego jest kaloryczność. Złote siemię ma mniej tłuszczu, co przekłada się na kalorie. W 100 g złotych ziarenek jest 498 kalorii, zaś w brązowych 525 kcal.
Trzecia cecha, która różni obie odmiany nasion to zawartość tłuszczów. W złocistych nasionach dominują wielonasycone kwasy tłuszczowe oraz kwas linolenowy i alfa-linolenowy. Klasyczne, brązowe nasiona są lepiej zaopatrzone w jednonasycone kwasy i zawierają nieco wyższe stężenie przeciwutleniaczy. W związku z tymi tłuszczami, na złoty len śmiało mogą zdecydować się osoby, które chcą zadbać o serce, układ nerwowy i muszą pilnować poziomu cholesterolu – kwas alfalinolenowy doskonale na nie wpływa.
Porównanie złotych i brązowych ziarenek nie jest łatwe – obie odmiany mają swoje atuty. Jeśli len pijecie z innych powodów niż serce czy nerwy, śmiało możecie zostać przy klasycznym – chyba, że przeszkadza wam jego smak. Wtedy, jeżeli nie próbowaliście nigdy złocistych ziarenek, zróbcie napój z lnu z ich wykorzystaniem.
Nie od dziś wiadomo, że ryby posiadają wiele cennych wartości odżywczych. Powinny więc stanowić jeden z podstawowych elementów waszej diety. Na szczególną uwagę zasługują przede wszystkim śledzie. Niestety, większość osób nie zna się na ich rodzajach. Uliki, piklingi czy matiasy, które są najlepsze? Skąd pochodzą śledzie? Śledzie powszechnie występują w Oceanie Atlantyckim, Morzu Północnym, ale również Morzu Bałtyckim. To nasza lokalna ryba, którą bez problemu dostaniecie w wielu sklepach, targach i stoiskach. Ich cena nie jest wygórowana. To tani przysmak, który może pieścić wasze podniebienia nawet przez cały rok. Wartości odżywcze śledzi Śledzie stanowią źródło zdrowego tłuszczu, kwasu omega-3 i żelaza, ale również wielu witamin: A, B, D i E. Ich regularnie spożywanie pozytywnie wpływa na skórę i wzrok, kości oraz metabolizm. Przysmak ten zmniejsza również ryzyko zachorowania na nowotwór. Zawarte w śledziach wartości odżywcze mają pozytywny wpływ na pracę waszego serca, obniżają ciśnienie, rozwiązują problemy z niedokrwistością, zmniejszają uczucie senności i pozytywnie wpływają na wasz nastrój. Nie można również zapomnieć, że śledzie zawierają niewielką ilość rtęci co oznacza, że z powodzeniem mogą je jeść kobiety w ciąży. Rodzaje śledzi Możemy wyróżnić kilka głównych rodzajów śledzi dostępnych w sprzedaży: Uliki to pełnotłuste, młode śledzie pochodzące z połowów dalekomorskich. Są konserwowane w solance o bardzo wysokim stężeniu oraz wędzone w gorącym dymie. Piklingi to inaczej śledzie wędzone w całości (wraz z wnętrznościami) w dymie o temperaturze przekraczającej 40 st. C. Choć pochodzą one z kuchni niemieckiej bardzo często spożywa się je również w Holandii, Norwegii oraz Polsce. Matiasy to bardzo młode śledzie, które nie uczestniczyły jeszcze w...
