Czasy PRL-u zostawiły w pamięci ludzi kilka kulinarnych wspomnień. To smak landrynkowej oranżady, bloku czekoladowego i kotleta, który można było zjeść w barach, bufetach i restauracjach. Pamiętacie czym był rumsztyk, z czego go robiono i jak go podawano?
Polędwica wołowa nie była łatwo dostępna w czasach PRL-u. Jakimś sposobem zdobywały ją tzw. punkty zbiorowego żywienia. Jeśli chcieliście zjeść kawał wołowego mięsa, to, zamiast stać w długiej kolejce przed sklepem mięsnym, łatwiej było pójść na tego kotleta do baru.
Rumsztyk to kotlet przygotowywany głównie z mielonej wołowiny. Powinien być lekko wysmażony, nie może być przesmażony, bo staje się przesuszony i niesmaczny. W polskich barach podawano go obowiązkowo z podsmażoną cebulką, pieczarkami oraz sosem, który wytworzył się podczas smażenia na patelni.
Co ciekawe, słowniki sugerują zupełnie inną postać rumsztyka w przeszłości - miał to być kotlet wołowy z rozbitego płata wołowiny. W świadomości społecznej przeobraził się w rodzaj kotleta mielonego wołowego prawdopodobnie w okresie PRL-u, kiedy to trudno było o jakościową polędwicę wołową w przystępnej dla klientów cenie.
Rumsztyk często jest mylony z innym przysmakiem z PRL-u – bryzolem, choć to dwa zupełnie różnie przyrządzone dania. O ile rumsztyk można przyrządzić z wołowiny, to już w przypadku bryzola pojawia się większa swoboda w doborze składnika. Można go przygotować z polędwicy wołowej lub wieprzowej, a także z antrykotu wołowego, łopatki czy karkówki.
Bryzol także był popularny w lokalach, barach i stołówkach pracowniczych. I tak jak rumsztyk był serwowany z cebulką i pieczarkami. Być może właśnie dodatki sprawiają, że kotlety są tak często mylone.
Bryzol był zazwyczaj płasko ubijany. Nie jest on jednak typowym kotletem z racji właśnie dodatków: cebulki i pieczarek, a także tego, że wyrobione, uformowane mięso było przed smażeniem panierowane wyłącznie w mące, a nie bułce tartej jak kotlety mielone.
Źródło: wp.pl
Bryzol wołowy najlepiej zrobić z polędwicy wołowej. Jednak w PRL-u, gdy ten rodzaj dania był popularny i podawany w każdej restauracji, nie robiono go z polędwicy z dwóch powodów: polędwicy nie było w sklepach, a jak już była, to była bardzo droga. Dzisiejszy bryzol Tomasza Strzelczyka, autora vloga Oddasz Fartucha, także jest przyrządzony z innego kawałka wołowiny. YouTuber wybrał tańsze mięso z powodu bardzo wysokich cen polędwicy. W czasach gdy inflacja rozpędza się i zaczyna osiągać 7% w stosunku do poprzedniego roku, pan Tomasz ma rację — warto wrócić do oszczędnościowych nawyków z PRL-u i zacząć używać tańszych i bardziej dostępnych zamienników. Bryzol wołowy z pieczarkami – królewskie danie z restauracji w PRL W czasach PRL mięso dobrej jakości było rarytasem. Dlatego przygotowywano dania, które, choć częściowo mogły zrekompensować brak schabowego czy innych mięsnych, wysokogatunkowych potraw. Bryzol to rodzaj kotletów, których dziś już prawie się nie pamięta. Można go jednak znaleźć w menu klasycznych restauracji, specjalizujących się w tradycyjnych daniach, pamiętających czasu PRL-u. To kotlet z mocno rozbitej polędwicy wołowej oprószony samą mąką. Z braku polędwicy często powstawał z mielonego lub siekanego mięsa gorszej jakości i wówczas był przygotowywany podobnie do kotletów mielonych, z mniejszą ilością przypraw i panierką robiona wyłącznie z mąki. Kotlet był formowany na wzór cienkiego, płaskiego zraza, kształtem więc też różnił się od mielonego. Bryzol podawano z pieczarkami i lekko podduszoną cebulką. Można go było także serwować z kawałkiem masła położonym na gorącym kotlecie, roztapiającego się pod wpływem ciepła. Jeśli chcecie odtworzyć dawne smaki, podajcie bryzole tak, jak proponuje...
Jeśli chcecie zrobić szybki, klasyczny obiad, te kotlety będą idealne. Zrobicie je w 15 minut, bez chlapania tłuszczem, żmudnego sprawdzania każdego kotleta z osobna czy już się przyrumienił, bez czasu, który zwykle poświęcacie na smażenie mielonych. Formujecie kotlety, wstawiacie do pieca i już możecie nakrywać od stołu. Mielone — tanie, popularne polskie kotlety Ten rodzaj kotleta jest popularny w całej Europie Środkowej, ale przede wszystkim w Polsce. W Małopolsce mówią na niego sznycel. Na Śląsku – karminadle. Pierwsze przepisy na mielonego zostały opublikowane w XIX-wiecznych książkach kucharskich. Dotrwały w naszych czasach w niemal niezmienionej formie. Dawniej robiło się mielone z pieczeni zrazowej przepuszczonej przez maszynkę razem z namoczoną bułką. Masę łączono z jajkiem, przysmażoną cebulką i solą. Na koniec wyrabiano i formowano kotlety, panierowano w bułce i smażono. Danie największą popularność zdobyły w czasach PRL-u. Było serwowane w stołówkach szkolnych i zakładowych, barach, a nawet w restauracjach. Podawano je z gotowanymi ziemniakami i jarzynką. Do mielonych najbardziej pasują buraczki zasmażane czy marchewka z groszkiem. Przepis na mielone z piekarnika Jakuba Kuronia Co jest tajemnicą chrupiącej skórki i soczystego wnętrza? Szybka obróbka termiczna, kotlety pieczecie tylko 10 minut, ale za to w bardzo wysokiej temperaturze — piekarnik ustawiacie na 230 st. Celsjusza i włączacie termoobieg. Tyle czasu w dobrze rozgrzanym piekarniku powinno wystarczyć na właściwie wypieczenie się mięsa w środka - nie musicie się obawiać, że będą surowe w środku. Składniki: 500 g mięsa mielonego np. szynki wieprzowej 1 jajko Czerstwa bułka, namoczona w mleku i odciśnięta 1 ząbek czosnku, utarty Kawałek imbiru wielkości ząbka czosnku, utarty 1...
Kotlet pożarski początkowo nazywany był „kotletem Pożarskiego” lub „kotletem à la Pożarski”. To panierowany kotlet siekany lub przyrządzony z mięsa mielonego. Według dawnych przekazów kotlet został przyrządzony przez karczmarza o nazwisku Pożarski, dla cara Mikołaja I. Danie ponoć tak zasmakowało rosyjskiemu władcy, że polecił je na stałe włączyć do dworskiego jadłospisu. Jest to jedna z kilku wersji dotyczących historii powstania tego kotleta. Za chwilę powiemy wam, jak dziś pożarskiego przyrządza Jasiek Kuroń. Historia kotletów pożarskich Ten rodzaj kotleta szybko przywędrował z Rosji do Polski. W warszawskich restauracjach pożarskie były podawane już od połowy XIX w. Lucyna Ćwierciakiewiczówna przygotowywała je zaś z resztek drobiu oskrobywanych z kości, wymieszanych z mięsem cielęcym. Po raz pierwszy recepturę na pożarskie podano w poradniku kulinarnym anonimowych autorów pod tytułem „Wydoskonalona kucharka”, wydanym w 1847 r. Według tego przepisu należy przyrządzić kotlety z mięsa jarząbka i kurczęcia. Mięso powinno być najpierw posiekane i ubite w moździerzu. Do mięsa należało dodać rozbite jajko i przyprawić gałką muszkatołową. Kotlet pożarski był popularną, dostępną potrawą mięsną w czasach, gdy mięsa powszechnie brakowało. W PRL-u można je było dostać nawet w barach mlecznych. Był traktowany jak bardziej wykwintna wersja domowego mielonego, jadana na mieście. Przepis na kotlety pożarskie Jaśka Kuronia Przepis zaprezentowany przez wnuka znanego opozycjonisty końcówki PRL-u, Jacka Kuronia zapewne różni się od tych PRL-owskich, a już na pewno od XIX-wiecznych kotletów smażonych dla cara. Kucharz, zastosował pewien trik, dzięki któremu kotlety są delikatne i miękkie: - Kotlety pożarskie, które są nie tylko miękkie, delikatne ale też są...
W PRL-u kotlet pożarski był chyba tak samo popularny jak zwykły mielony. Z tą różnicą, że mielone najczęściej przygotowywały mamy w domach, a pożarski królował w barach i restauracjach. Jadało się więc go raczej poza domem. Historia tego kotleta sięga jednak dużo dalej niż czasów PRL-u. Kto wymyślił kotlet pożarski i czym się różni od mielonego? Kotlet pożarski, inaczej „kotlet Pożarskiego” To kotlet, któremu przypisuje się królewskie pochodzenie. Autorem dania jest karczmarz o nazwisku Pożarski, który przyrządzał danie carowi Mikołajowi I. Z tego powodu autorstwo przysmaku Rosjanie próbują przypisać sobie. Inne przekazy podają, że kotlet powstał wcześniej, na dworze cara Aleksandra I, a jego twórcą był słynny kucharz Marie-Antoine Carême. Jedynie polska nazwa pochodzi od nazwisko dawnego kniazia Dymitra Pożarskiego. Niezależnie od korzeni potrawy, była ona popularna w Warszawie od co najmniej XIX w. Lucyna Ćwierciakiewiczowa pisała, że o nich, ze były robione z: …Resztek oskrobanych z drobiu, pomieszanych z cielęciną. Z kolei anonimowy poradnik kulinarny „Wydoskonalona kucharka”, z 1847 r. zalecał przyrządzanie ich z: …mięsa jarząbka i kurczęcia, posiekanych i ubitych w moździerzu z dodatkiem rozbitego jajka i muszkatołowej przyprawy. Czym się różni kotlet pożarski od kotleta mielonego? Są trzy zasadnicze różnice pomiędzy popularnym kotletem mielonym a kotletem pożarskim: Kotlety mielone są przyrządzane z mięsa wieprzowego lub wołowo-wieprzowego. Z kolei kotlety pożarskie powstawały z mięsa drobiowego. Co prawda w dzisiejszych czasach coraz częściej kotlety mielone robi się z drobiu lub choćby z dodatkiem drobiu, jednak nie są to oryginalne składniki mielonych, tylko współczesne ich...
