Nieraz można usłyszeć, jak niektórzy zamiennie stosują nazwę „szczypior” oraz „szczypiorek” na określenie długich, zielonych łodyg wyrastających z cebuli, które pokrojone są świetnym dodatkiem na kanapki czy do sałatek. Wiedzieliście jednak, że szczypior i szczypiorek to dwie różne rzeczy? Dobrze jest poznać różnice między nimi!

Czym różni się szczypior od szczypiorku?

Szczypiorek to bylina z rodziny czosnkowatych. Ma krótkie, cienkie łodygi i uprawia się go jako warzywo, choć w Polsce wiosną rośnie także dziko. To właśnie szczypiorek często dodawany jest np. do serków do smarowania z ziołami. Nie ma on zupełnie nic wspólnego ze szczypiorem, poza bardzo podobną nazwą. 

Szczypior z kolei wyrasta z cebuli, ma znacznie dłuższe i twardsze łodygi. I, co jest jego dużą zaletą, można go hodować praktycznie przez cały rok z cebuli. Na przykład w szklance na parapecie.

Zobacz także:

Właściwości szczypiorku

Podobno już w starożytnym Rzymie doceniono właściwości zdrowotne szczypiorku i stosowano go na ból gardła oraz jako środek moczopędny. Ze względu na działanie przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe szczypiorek szybko zyskał popularność również w innych częściach świata - zarówno jako dodatek do żywności, jak i lekarstwo. Właściwości zdrowotne szczypiorku to m.in.:

  • działanie przeciwzapalne

  • obniżenie ryzyka wystąpienia chorób serca

  • obniżenie ciśnienia krwi

  • zapobieganie zaparciom

  • usprawnienie procesów trawiennych

  • ochrona przed zakrzepami

  • ochrona przed nowotworami

Ponadto, związki siarki zawarte w szczypiorku pomagają utrzymać prawidłowy poziom cukru we krwi, z czego skorzystają osoby cierpiące na cukrzycę.

Szczypiorek na przeziębienie i ból zębów

Szczypiorek warto jeść także ze względu na jego silne działanie przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze, które zawdzięcza on zawartości allicyny. Związek ten może hamować rozwój patogenów, dlatego warto włączyć szczypiorek do swojej diety zwłaszcza w trakcie przeziębienia i spadku odporności.

Zawarta w szczypiorku siarka zmniejsza ilość bakterii, które są odpowiedzialne za rozwój próchnicy na zębach.

Źródło: amerykapopolsku.com, kuchnia.wp.pl